تهیه سامانه های نوین دارورسانی بر پایه داروهای ضدسرطان 5-فلوئورویوراسیل و سیس پلاتین در نانوکپسول های plga مغناطیسی و نانومایسل های کوپلیمری plga-peg حاوی انسولین

نانوکپسولهای مغناطیسی plga زیست تخریب پذیر بارگذاری شده با داروی محلول در آب 5- فلوئورویوراسیل (5-fu) به روش امولسیون چندگانه-نفوذ حلال اصلاح شده برای هدفمند کردن مغناطیسی دارو تهیه شده است. بررسی میکروسکوپی نانوکپسولهای مغناطیسی حاوی 5-fu با sem و tem نشان داد که نانوکپسولها تقریباً شکلی یکنواخت داشته و همراه با آنالیز dls مشخص شد که اندازه متوسط آنها nm 300-100 است. روشهای ftir و uv-visible، داخل سازی 5-fu را به درون ماتریس پلیمری plga تأیید کردند. محتوای مگنتیت آنالیز شده از طریق vsm و tga اندازه گیری شد. به منظور بهینه کردن فرمولاسیون نانوکپسولهای مغناطیسی حاوی 5-fu، اثر تعدادی از پارامترهای مهم فرایندی مانند غلظت پلیمر در فاز روغن، بارگذاری اولیه دارو در فاز آبی داخلی و غلظت pva در فاز آبی خارجی روی مقدار محتوای دارو، بازده کپسوله شدن و پروفایل رهایش برون تنی دارو مورد بررسی قرار گرفت. نانوکپسولهای مغناطیسی رهایش برون تنی سه فازی در محیط بافر از خود نشان دادند. سینتیک و مکانیسم رهایش دارو با دو مدل هیگوچی و کورسمیر-پپاس مطالعه شد. در بخش دوم نانوکپسول مغناطیسی plga با مورفولوژی های مختلف، حاوی داروی ضدسرطان سیس پلاتینِ (cp)به دام افتاده از طریق روش امولسیون دوگانه- نفوذ حلال تهیه شد. پارامترهای بهینه برای روش امولسیون دوگانه w/o/w، از قبیل روش خروج حلال، حضور و غیاب سورفکتانتها (span 60 و tween 60) روی اندازه ذره، مورفولوژی و خواص سطحی نانوکپسولهای مغناطیسی cp مورد مطالعه قرار گرفت. نانوکپسولها در حضور سورفکتانت در طی مراحل امولسیون سازی اولیه و ثانویه و نیز بدون سورفکتانت تهیه شدند. مرحله تبخیر حلال با دو روش مختلف آهسته در اتمسفر و سریع درخلاء صورت گرفت و تاثیر آن روی محصولات بدست آمده بررسی شد. داده های dls نشان داد که اندازه متوسط نانوکپسولها در گستره 142 تا 384 نانومتر با مقادیر پتانسیل زتای 5/10- تا 5/16- میلی ولت قرار دارد. مقدار بارگذاری سیس پلاتین بین 40 تا 60 درصد محاسبه شد که وابسته به شرایط تهیه و روش خروج حلال بود. توپولوژی و خواص سطحی نانوکپسول ها با sem و afm شناسایی شده و مورفولوژی داخلی آنها نیز با tem آنالیز شد که بسته به شرایط تهیه آنها، مورفولوژی های مختلف به دست آمد. پروفایل رهایش برون تنی نیز وابسته به خواص نانوکپسولهای مغناطیسی بوده و سرعت رهایش با تغییر خواص افزایش یافت. سینتیک رهایش سیس پلاتین برازش مناسبی با دو مدل ریاضی ارائه شده داشت. در بخش سوم طراحی، سنتز، شناسایی و ارزیابی کنترل رهایش نانومایسلهای plga-peg حاوی انسولین به عنوان نمونه ای از نانوحامل های پایه پلیمری برای افزایش حلالیت و رسانش داروهای کم محلول در آب، مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت. کوپلیمر plga-peg دوگانه دوست از طریق یک روش سنتزی بر اساس کوپلیمریزاسیون رادیکال آزاد ماکرومونومرهای عامل دار شده با موفقیت سنتز شد. کوپلیمر دوگانه دوست plga-peg سنتز شده، در طول فرایند مایسل زایی خودآرایی کرده و نانومایسلهایی به ابعاد 160 نانومتر (توزیع پهن) و پتانسیل زتای mv29- حاصل گردید که با روشهای dls ، sem و پتانسیل زتا شناسایی شد. فرضیه تشکیل مایسل از این کوپلیمر تهیه شده با تعیین غلظت بحرانی مایسل (cmc) با استفاده از طیف سنجی فلورسانس پایرن و نیز با طیف گیری 1h-nmr در حلال آبی دوتره تایید شد. انسولین درون نانومایسل plga–peg بارگذاری شد که محتوای داروی بارگذاری (9/3 % وزنی) و بازده به دام اندازی قابل قبولی (60% وزنی) بدست آمد. برازش با مدلهای ریاضی نشان داد که مکانیسم رهایش انسولین از نانوذرات به صورت بی قاعده است.